Bir - İki, Ses Kontrol...

Salı günü bizimkiler geldi. 
Ekibe ablam ve yeğenim de katılınca muhabbetimiz ballı kaymak tadında oldu. Yaz tatilleri, ara sıra gidilen baba ocağı ziyaretleri dışında hep hasretim onlara. 
Annemle her gün rutin telefon konuşmalarımız vardır. Sanki bayağıdır konuşmuyor muşuz gibi her gün uzun uzun laflarız, konu bitmez bizde :) 

Yeğenim Deniz henüz 1.5 yaşında. Bizimki onun yanında büyümüş abiş edasında geziyor, ama ne abilik sormayın... Miniği yalnız yakaladığı her köşede sıkıştırma peşinde. Bazı halleri o kadar komik ve dokunaklı ki ailecek onları izlerken pek keyifleniyoruz. Küçük olan  "ebi diyor, öbürü birtanem" diye sarılıyor. 2 dk sonra birbirlerine giriyorlar. 

Bizdeki ses olayından en çok komşular rahatsızdır herhalde. Şikayet gelecek kaygısıyla çalan her kapı ziline korkuyla bakıyorum. Bu sebepten fırsatını bulduğumuz her an sokaklara attık kendimizi.

İzmir bu hafta Mayıs ayını yaşadı. Zıpırları gezdirmek için harika bir hafta geçirdik bizde. Malum oğlan çocuklarının enerjileri bitmek bilmiyor. Annemde bu kadar fındık fıstık yerlerse olacağı budur diyor :)

Her gün ev ahalisi  7'de ayakta. Ailecek uykuya hasretiz. Bundan şikayetçi değiliz, yeter ki birlikte olalım bize yeter. Yorgun düşen beden uyku istiyorum diye isyan etse de, biz kızlar gece 1.5'dan önce yatmıyoruz. Bildiğiniz kaynatıyoruz :)) 

Bakalım bizim enerji nereye kadar dayanacak, hep birlikte yaşayıp göreceğiz.


Hafta sonunuz cıvıl cıvıl geçsin, ailecek kocaman sofralar kurulsun, gülünsün, eğlenilsin efendim...