Biraz Nostalji...

Keyifliyim hem de çok...

Tosbik oğluşun annanesi ve büyükbabası geldi...

Oh bea ne rahatlıkmış ;)

Hazır keyifliyken zaman tünelinde yolculuğa çıkmaya hazır mısınız?

Herkese iyi haftasonları!

 

Gri bir ev...

Haftasonunuz, bol enerjili, güneşli ve mutlu geçsin!

İşte...

Mutlu uyanamıyorum..

Uyandığımda ise içimde bir hüzün mü desem yada isteksizlik mi...

Kafam meşgul, vücudum bitkin, içimde ise anlamsız düşünme hali...

Ama neyi?

Mutlu uyanmalıyım aslında, sabah kocaman gülümsemesiyle tosbikle gözgöze geliyoruz...

Oğlumun keyfi pek yerinde bir sorun da yok... ama gel gör ki ben hayata karşı şu aralar heyecanımı yitirmiş durumdayım...

İçimde bir iç hesaplaşma ve birsürü hayaller var...

Yapmak isteyip te yapamadıklarım mı beni bu hallere düşürüyor...

Yeni hayata alışmakta mı zorlanıyor muyum , yoksa çalışmayı mı özlüyorum...

**Bunları yazınca tosbik'e karşı suçluluk hissediyorum ama en kısa zamanda geçer oğlum merak etme!

Herşey senin için...

Sıcak köşeler...

Soğuk kış günlerinde en çok vakit geçirdiğimiz yer sıcak evimizdir...
Bu nedenle içinizi ısıtacak sıcak renkler, kürk dolu yastık yada örtüler, içine gömüleceğiniz bir kanepe ile içinden çıkmak istemeyeceğiniz alanlar oluşturabilirsiniz.

Beyaz Yatak Odası

 

Dekorasyonda sakin ve huzurlu mekanlar yaratmak için ağırlıklı olarak beyaz tonlarını ve beyazın yanına renk katmak için soft renkleri tercih edebilirsiniz. 

Hem unutmayın açık renkle döşenmiş odalar daha aydınlık ve büyük görünür.

Haftasonunuz güzel geçsin!

ilk hayalim...

Bisiklet üstünde büyüyen çocuktum.

Babamın bize aldığı ilk özel hediyelerden biriydi.

Bisiklete dair hemen hemen herkesin güzel anıları vardır, bazende başarısızlıkları...o iki teker üstünde dengede durabilmek belki de ilk başarılarımızdan değil miydi? ve tabiki öğrenmeye çabalarken ilk ciddi kazalarımız,

ilk oyun başarısızlığımız değil midir bisikletten düşmeler! kollarda çizikler, direseklerde ve bacaklarda kocaman yaralar...

Olsun ne güzel anılardı benim için... Hala tebessümle anabiliyorsam bu günleri benim çocuğumda yaşayabilmeli bu heyacanı diye düşünüyorum.

Bisiklete her bindiğimde kendimi kuşlar kadar özgür hissederdim. Rüzgar da uçuşan saçlarımla kendimi daha güzel ve özel bulurdum. Bisiklete binme becerimle havamdan, cakamdan kimseler yanıma yaklaşamazdı.

Bildiğim bişey var ki; bisiklet çocuklar için hep özel bir hediyedir!

Özellikle erkek çocukları için alınan ilk özel hediye değil midir ?

Bende bu özel hediyeyi bir gün sevgili oğluma almayı umut ediyorum. İnşallah o da bizim gibi özgürce, rüzgarda uçarcasına binebileceği, beton yığınlarının olmadığı  hayallerimde olduğu gibi bir yerde bu güzelliği yaşayabilir. 

Dün oğlum tam 3aylık oldu.

Bilmem ki, gerçekleşir mi dersiniz?

Eve ait yalınlık...

 Sade dokunuşlar, minik detaylar ve pastel tonların büyüsü... Benim dekorasyondaki sevdiğim tanımlama...

Havanın soğukluğunu,
Güne çok erken başlamanın keyifsizliğini,
Unuttum...
Elimde sıcacık çayım...
İçeride huzurla uyuyan canım...adı "oğlum"
Bilmem anlatabildim mi?

Yeni haftanız bol enerjiyle başlasın!

Oyalanmaca...

Biliyorsunuz küçük tosbiş oğlumdan vakit kaldıkça sizleri izlemeye ve blogumu ihmal etmemeye çalışıyorum. Bazen bunlar için zaman ayırmak zorda olsa, neler yaptığınızı öğrenmek beni mutlu ediyor.

Aslında yapmayı planladığım bir sürü şey var ama tosbiş oğluştan fırsat kalmıyor. Dün- ee yeter ama biraz da olsa bişeyler yap bari- diye kendimi motive ederken basit ama beni mutlu eden çalışmayı yaptım. Eminim daha fazla özenseydim puantiyeler daha iyi olabilirdi ve boya hataları olmazdı ama yine de yapabildiğime şükrediyorum. Süper bir çalışma olmasada idare eder işte ;)

Herbirinize bazen ayrı ayrı yorum yapamasamda izlendiğinizi bilin sevgili dostlar...tekrar görüşmek üzere!

Ps: Bildiğiniz verniksiz açık renkli ahşap askılıklar önce renkli "akrilik ahşap boyası" ile boyandı. Birine peçete transferi yaptım. Diğerine de sadece puantiye yaptım. Sonra da su bazlı vernikle işlemi tamamladım.

Keşke...

 

Çocuk olsaydım keşke dedirten görüntülerle başbaşa bırakıyorum sizleri...

Tatlı reçelim benimm...

Anne eli ile yapılmış bir reçele doyulur mu hiç...hele ki anneniz yanınızda yoksa...ve sizin için kocaman bir yiyecek kolisi hazırlayıp göndermişse... tıpkı ben ünv. okurken gönderdikleri gibi...teşekkür canım annem, seni çok seviyorum...

Yeni yılı ailemden uzakta yine onlarsız karşıladım...ama artık bir farkla...
eskiden iki kişiydik şimdi üç olduk...
2010 Ekimde canım oğlum katıldı aramıza...
ne büyük bir mutluluk...
sevdim ben seni 2010, hem de çok...

2011 ise hepimiz için çok güzel geçsin ;)